In mei 1965 was een ets uit 1962 van graficus, schiulder en tekenaar Henk Huig (1934) Kunstwerk van de maand. Het werk was in 1964 aangekocht voor 100 gulden en beeldt Venetië bij regen uit. Uit de toelichting: "Hedendaagse kunstenaars bekommeren zich in stadsgezichten meer om totale indruk en karakteristieke sfeer dan om topografische nauwkeurigheid. Immers hun kunstgewrochten zijn vooral als sfeerweergave bedoeld, niet tevens als documentatie, zoals bij hun voorgangers in tijden die de fotografie nog niet kenden. Thans kan als grondslag voor studie een scherpe duidelijke foto volstaan, en heeft het voor de kunstenaar minder zin – het wordt zelfs zoms als onartistiek beschouwd – wanneer men droog nauwkeurig registreert wat men waarneemt, zonder ooit een huis te veel of te weinig en met het juiste aantal deuren, vensters en schoorstenen, zoals met name de 18e-eeuwse topografici deden in hun handgekleurde opticaprenten, die nu om hun bontheid en smakelijke verteltrant weer gewild zijn."

"Om topografische betrouwbaarheid ging het Henk Huig allerminst in zijn knappe ets Venetië bij regen van 1962. Dit los op de plaat geworpen stadsgezicht (...) berust zowel op verbeelding als op herinnering. Deze ets met zijn fraaie zwart-wit verdeling beoogt meer te zijn dan veduta, roept volkomen de volstrekt enige sfeer der Lagunenstad op."
veduta = gedetailleerd schilderij van een gebouw, een groep gebouwen of van een ander stads- of vergezicht

"De vele aan de kade gemeerde of voorbijvarende zwarte gondels, die met kenmerkende omhooggebogen stevens midden over het beeldvlak een baan van opwaartse curven trekken, zijn, in tegenstelling tot de neerwaartse lijnen, teweeggebracht door de regendruppels (...), enkel aangegeven [met] brede evenwijdigde gebogen krassen in de plaat, alsook tot het dak van opgestoken paraplu's, waaronder aan de wal een in rake krabbels getypeerde mondaine menigte voorbijvlucht onder de geopende sluizen des hemels."

"De donkergeklede mannen contrasteren levendig met de elegantie der in lichte zomertooi gehulde vrouwen. Meerpalen en de bekende straatlantaarns met drie ballons brengen nog een extra stijgend accent in al die beweging van neerwaarts gerichte bogen, die de opwaartse der gondels belagen. Op deze tegenstellingen van bekwaam verdeeld licht en donker alsmede van rijzende en dalende curven over brede horizontale plans berust de hechte opbouw bij stromende beweeglijkheid, die dit schijnbaar achteloos genoteerde alledaagse gebeuren heft uit de sfeer van het vluchtige in die van het tijdloos zinnebeeldige: het is niet een horde toeristen door een plasregen overvallen, maar de Dogenstad tijd en elementen trotserend."

Niet bekend is bij welke passage de doorsnee bezoeker die dacht: kom, laat ik eens lezen waar deze ets over gaat, volkomen murw geslagen de toelichting terzijde schoof.

Van augustus 1963 tot en met december 1972 werd elke maand speciale aandacht geschonken aan een of meerdere objecten uit de collectie van het Centraal Museum.