In 2012 ontving Marlene Dumas (Kaapstad 1953) de Johannes Vermeer Prijs, de staatsprijs voor de kunsten. Ze kwam in 1976 naar Nederland om een opleiding tot beeldende kunstenaar te volgen. Slechts enkele jaren later werd Libuse Brozek-Dolezal, de toenmalige conservator Moderne kunst van het Centraal Museum, zo geboeid door het werk van Dumas dat zij meende "(...) haar ontwikkelingen te moeten volgen." In 1983 werden de eerste voorbereidingen getroffen voor een overzichtstentoonstelling die van 12 oktober 1984 tot en met 25 november 1984 in het Centraal Museum is gehouden. De tentoonstelling kreeg de wat schurende titel Ons Land Licht Lager Dan De Zee.

Over het werk van Marlene Dumas schreef "de jonge kunsthistorica" Marja Bosma indertijd: "Het (...) heeft twee karakteristieke vorm-trekken, die zich als elkaars polen voordoen: abstractie en figuratie. Abstractie is het steekwoord voor de abstract-expressionistische aspecten; het woord figuratie duidt het beeldmateriaal aan met een conventionele vorm en afleesbare symboliek. Deze polen staan in balans maar, door de tijd heen, telkens in een andere. Het evenwicht verschuift zonder verstoord te worden. Dat evenwicht is vaak niet meer dan losjes en vluchtig aangegeven. De toeschouwer kan de aanzet bevestigen of ongedaan maken." Bosma volgde Brozek na haar overlijden in 1991 als conservator op.