In Utrecht, toonaangevend centrum van cultuur in de middeleeuwen, werd in 1473 voor het eerst een drukkerij gevestigd en wel die van Nicolaes Ketelaer en Gheraert de Leempt. De eerste was waarschijnlijk een kapitaalkrachtige Utrechtenaar, de tweede was een typograaf. De teksten die zij drukten, waren zeer gevarieerd en van bijzondere aard, maar als uitgaven waren ze eentonig: vernieuwingen werden nauwelijks ingevoerd.

In hetzelfde jaar begonnen in Aalst, in het huidige België, Johan van Westfalen en Dirk Martens te drukken. Vandaar dat 500 jaar later werd stilgestaan bij het feit dat in 1473 in de Nederlanden de eerste gedateerde gedrukte boeken verschenen. De Koninklijke Bibliotheken van Brussel en Den Haag hadden een tentoonstelling opgezet, waarbij de samenstellers van de Brusselse tentoonstelling waren uitgegaan van een sterk wetenschappelijke benadering van het onderwerp. Geschikt voor de vakman op het gebied van de incunabelkunde, zo oordeelde het Centraal Museum, maar te specifiek en te weinig visueel aantrekkelijk voor de doorsnee-bezoeker van ons museum. De opzet van de tentoonstelling werd dan ook grondig aangepast.

Thema's waren de cultuur en beschaving van de 15de eeuw, de techniek van het drukken, de economische omstandigheden van drukkers en uitgevers, de inhoud en de presentatie van het gedrukte, en de verstrekkende betekenis van de uitvinding van de boekdrukkunst.

De tentoonstelling was in het Centraal Museum te zien van 23 november 1973 tot en met 6 januari 1974.