Het verhaal van Robinson Crusoë inspireerde Tejo Remy tot het maken van deze kast. Geen dingen ontwerpen, maar iets in elkaar zetten met spullen die voor handen zijn. Elk laatje komt ergens anders vandaan, dat maakt de kast uniek. Als de onderdelen door de eigenaar zelf worden aangeleverd, kleeft aan elk laatje een persoonlijke herinnering.
Een voor de hand liggende vraag is of dit wel een functioneel meubel is? Tejo Remy heeft daarop een origineel antwoord: het is heel praktisch dat elk laatje voor iets speciaals kan worden gebruikt.

Tejo Remy ontwierp de kast in 1991 voor zijn eindexamen aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht, samen met de melkflessenlamp en de voddenbaalstoel. Inspiratiebron voor zijn afstudeerproject was het verhaal van Robinson Crusoë. Hij wilde niet ontwerpen, maar improviseren: dingen maken met spullen die voorhanden waren. Wel schuiven de tweedehands laatjes in een heel mooi gemaakte nieuwe kersenhouten bak.

Elk laatje heeft een eigen vorm en komt ergens anders vandaan. Op elkaar gestapeld en samengebonden door een singel, een band van jute, vormen ze een unieke kast. Wanneer de tweedehands onderdelen door de eigenaar zelf zijn aangeleverd, kleeft aan elk laatje een persoonlijke herinnering. Een van de eigenaren van zo’n kast heeft in het midden een tv geplaatst. In de praktijk is de toekomstige eigenaar meestal niet bekend, maar ook dan blijft die voorgeschiedenis bestaan en besef je dat het meubel een schakel is en een keten vormt van gebruik en hergebruik van materialen.

De merkwaardige vorm van de kast roept enkele voor de hand liggende vragen op. Is een dergelijke kast wel praktisch of functioneel? Dat ligt aan de definitie daarvan. Lange tijd was functioneel synoniem met glad en strak van vorm en industrieel geproduceerd. Een opbergmeubel hoorde niet op te vallen. Een modern interieur was eerder leeg dan vol met enkele fraaie(kunst)objecten. Dit ideaal was geworteld in het modernisme. Als gevolg van de ingrijpende maatschappelijke veranderingen in het begin van de twintigste eeuw ontstond een nieuwe set van esthetische waarden en normen in de beeldende kunst, vormgeving en architectuur. Een halve eeuw later begonnen kunstenaars, ontwerpers en architecten deze uitgangspunten ter discussie te stellen, bijvoorbeeld door te stellen dat schoonheid ook een functie is. De eenvormigheid van al die anonieme industriële producten werd als een nadeel gezien. Tejo Remy was een van de Nederlandse ontwerpers die in de tweede helft van de jaren tachtig deze discussie op scherp zette door voorwerpen een totaal andere vorm te geven. Op deze kast raak je niet snel uitgekeken en bovendien is het praktisch dat elk laatje een eigen functie kan krijgen. ‘You can’t lay down your memories’ is niet voor niets één van de internationale designiconen uit deze periode geworden.