Mr. Petrus van Musschenbroek (1764-1823), schepen in het stedelijk gerecht van Utrecht, werd op 13 april 1803 aangesteld als departementaal archivaris. Op 17 oktober van hetzelfde jaar volgde zijn benoeming tot stadsarchivaris van Utrecht.

De nieuwe archivaris ondervond van het Departementaal bestuur niet veel medewerking. Zo kreeg hij in het Landschapshuis (de voormalige Statenkamer aan het Janskerkhof) een kamer zonder kachel toegewezen, zodat hij daar in de winter niet kon werken. In dat jaargetijde werkte hij dan voor het stedelijk archief. Zijn voornaamste taak schijnt te hebben bestaan in het verschaffen van inlichtingen die door Hendrik van Wijn, de Archivaris der Bataafsche Republiek, werden gevraagd.

Van Musschenbroek was vooral geïnteresseerd in middeleeuwse oorkondes, met het gevolg dat hij veel van de documenten uit recenter periodes heeft opgeruimd, en ook weinig aandacht besteedde aan de archivering van 'eigentijdse' documenten. Na zijn dood rees het vermoeden dat hij veel archiefstukken mee naar huis had genomen, met het gevolg dat ze na zijn dood tezamen met zijn bibliotheek in 1826 in veiling waren gekomen.

Hoe dan ook, in 1953 werd de aanstelling van Van Musschenbroek, 150 jaar geleden, aangegrepen om in het Centraal Museum een tentoonstelling over de Utrechtse Archieven te houden. Overigens waren de functies van stadsarchivaris en directeur van het Centraal Museum lange tijd gecombineerd. Pas in 1940 werden ze gescheiden.

Van Musschenbroek werd om begrijpelijke redenen na zijn dood niet vereerd met een straatnaam; de Van Musschenbroekstraat in de Utrechtse Tuinwijk is vernoemd naar de uitvinder van de Leidse fles met dezelfde achternaam.