In 1988 bestond het Centraal Museum 150 jaar. Het is het oudste stedelijk museum van Nederland. Het hart van het museum bestaat uit een collectie oudheden, in de loop der jaren bijeengebracht door de gemeente Utrecht. Vanaf 1838 kon het publiek die verzameling bezichtingen, mits de mannelijke bezoekers 25 centen neertelden voor de catalogus, een lijst van 18 pagina's. In 1921 verhuisde het Centraal Museum naar het gerestaureerde Agnietenklooster; daar werd onderdak geboden aan een groot aantal voorwerpen van historische en kunsthistorische betekenis. In die tijd werd de collectie uitgebreid met schilderijen, afkomstig van het museum van het kunstgenootschap Kunstliefde. Gastvrijheid werd verder verleend aan de archeologische verzameling van het Provinciaal Utrechtsch Genootschap en de collectie van het Aartsbisschoppelijk Museum (die inmiddels is overgebracht naar het Catharijneconvent).

De geschiedenis van het Agnietenklooster begint in 1420. In dat jaar verlaten enkele nonnen het Ceciliaklooster aan de Neude en vestigen zich bij de Nicolaaskerk. Daar wordt een klooster gebouwd, waaraan een eeuw later een imposante dubbelkapel wordt toegevoegd. Na de Reformatie krijgt het kloostercomplex verschillende bestemmingen, onder meer als expositiezaal voor schilders, weeshuis en kazerne. Na een jarenlange restauratie wordt het klooster uiteindelijk in 1921 in gebruik genomen als onderdeel van het Centraal Museum. In het jubileumjaar 1988 werd geconstateerd: "Hoewel de voormalige refter en kapel van het Agnietenklooster misschien niet de meest ideale museumzalen vormen, zijn we toch gehecht aan de oudste delen van ons museumcomplex."

De tentoonstelling was vormgegeven door Jos Stoopman.