Van 28 juli tot en met 2 september 1962 werd in het Centraal Museum een trio-tentoonstelling gehouden. Te zien waren beelden van Jan Engelchor (1920-1976) naast reliëfschilderijen van Eduard Heijmans (1912-1972). Over hem werd geschreven dat hij, zoekend naar de meest verborgen hoeken van de realiteit en gehoorzamend aan zijn eigen intuïtie, trachtte als informeel schilder in zijn werken een zelfportret van de mensen van "deze verscheurde tijd" te geven.

Van Han Hulsbergen (1901-1989) werden zowel olieverfschilderijen, met daarin marmer verwerkt, als werken die van meliorabeton waren gemaakt, geëxposeerd. Dat beton ('meliora' is het Latijnse woord voor 'beter') was een eigen uitvinding. Uit de tentoonstellingscatalogus citeren we: "Zijn grondgedachte is een schilderij uit te drukken in een plastische vorm die groeit naarmate hij als kunstenaar, in zichzelf gravend en zoekend, het verborgene zo dicht mogelijk benadert, maar bij de uitdrukking ervan steeds een algemeen menselijke en universele inslag bewaart."