<title>Vier plaatschriften

2011-09-30 2011-05-21 fotografie Ernst Moritz 2020-10-12 14:54:31 2020-10-01 12:49:09 2020-09-30 20:27:50 2011-06-15 11:44:10 2011-06-04 15:18:01 2011-06-04 15:08:48 2011-05-26 15:20:25

https://hdl.handle.net/21.12130/exhibit.4C5AA712-9000-412A-8858-2E0D8CD23E9C https://www.centraalmuseum.nl/nl/tentoonstellingen/de-energie-van-de-kunstenaar-hedendaagse-sculpturen CMUBeelddoc CMUBeelddoc CMUBeelddoc CMUusers CMUusers CMUusers cmuiisbeeldbank cmuiisbeeldbank cmuiisbeeldbank cmuiisoai cmuiisoai cmuiisoai 2024-03-15 11:59:01 2024-03-14 20:50:45 2020-02-19 99943 TENTOONSTELLINGEN\T201116 DE ENERGIE VAN DE KUNSTENAAR\T201116.tif Centraal Museum Utrecht / foto Ernst Moritz 99943 Centraal Museum 2011-05-26 De Energie van de Kunstenaar Hedendaagse beeldhouwkunst uit de collectie van het Centraal Museum In de jaren tachtig nam de beeldhouwkunst in Nederland een hoge vlucht. Voor veel beeldhouwers die in die tijd actief waren was het werk van Carel Visser een ijkpunt. Zijn formalistische beeldtaal legde de basis voor de sculpturen van kunstenaars als Ruud Kuijer, Jan van Munster, Piet Tuytel en Leo Vroegindeweij. Al deze kunstenaars kozen voor een verschillende, meer of minder poëtische uitwerking van hun beeldhouwkunst. Wat opvalt, is de ongedwongen omgang met - afwisselend industrieel en natuurlijk- materiaal en thema’s. Ook is er enerzijds sprake van een associatie met Minimal Art en anderzijds van anti-monumentaliteit. Anders gezegd: het werk is niet bedoeld om te imponeren. Eerder gaat het om intimiteit, zichtbaar in het herkenbare spoor van het handwerk, dan wel in de schaal, het werk is letterlijk ‘handzaam’. Beeldhouwwerk gaat altijd over ruimte en ruimtelijkheid. Een werk neemt ruimte in, kan deze zelfs domineren. Soms krijgt de ruimte slechts een accent, het werk ‘snijdt deze aan’ als het ware. Ook kan een werk geïnspireerd zijn op ruimte met een duidelijke uitgesproken betekenis, architectuur bijvoorbeeld. In deze visie speelt de ene kunstenaar met verwijzingen naar design of vormgeving, de ander verwijst naar het landschap of elementen daarvan, zoals vegetatie. Beeldhouwkunst gaat ook altijd over het ruimte geven aan associaties van de toeschouwer. Dat is letterlijk te nemen. Of het nu het werk van Piet Tuytel, Jan van Munster, of Leo Vroegindeweij betreft, de toeschouwer kan er zijn eigen gevoel en ideeën in kwijt. Natuurlijk, de een geeft een titel aan het werk die de associatie stuurt, zoals Van Munsters ‘Energie van de beeldhouwer’. Daartegenover staat het ‘zonder titel’, dat een verscheidenheid aan uitleggen biedt voor bijvoorbeeld het uiterst intrigerend losse vormenspel van Leo Vroegindeweij. Iedere beeldhouwer verbeeldt steeds weer, in principe al vanaf het prille begin van de beeldhouwkunst, zijn persoonlijke definitie van ruimte en ruimtelijkheid. The Energy of the Artist Contemporary sculpture from the collection of the Centraal Museum Dutch sculpture enjoyed a particularly fruitful period in the 1980s. Many sculptors active in this period looked to the work of Carel Visser as a benchmark. His formalist visual language laid the basis for the sculptures of artists such as Ruud Kuijer, Jan van Munster, Piet Tuytel and Leo Vroegindeweij. All these artists opted for a different, more or less poetic elaboration of their sculpture. What is striking about their work is the uninhibited use of both industrial and natural materials and themes. On the one hand they have an association with Minimalist art and on the other hand a kind of anti-monumentality. In other words, the works are not meant to impress. They are intimate, small in scale and show traces of the artist’s hand. Sculpture is always concerned with space and spatiality. A work occupies space; it may even dominate a space. Sometimes the space is a mere accent; the work cuts into it, as it were. A work may also be inspired by a space with an outspoken meaning, such as architecture. In this vision, one artist refers to design, the other to the landscape or natural elements such as vegetation. Sculpture is also about creating room for the viewer’s associations. This can be taken quite literally. Whether in the work of Piet Tuytel, Jan van Munster or Leo Vroegindeweij, the viewer can follow his or her own ideas or emotions. Sometimes the sculptor provides a title, which directs these associations, such as Van Munster’s Energy of the Sculptor. At the opposite end of the scale is the ‘Untitled’ work, which permits a variety of interpretations of for instance Leo Vroegindeweij’s intriguing formal experimentations. Each sculptor, since the very beginning of the discipline, proposes his or her own definition of space and spatiality. Zaaltekst Edwin Jacobs mei 2011 T201116 14254 De energie van de kunstenaar. Hedendaagse sculpturen.

De energie van de kunstenaar. Hedendaagse sculpturen.

De energie van de kunstenaar. Hedendaagse sculpturen.

Footer

CONTACT

OPENING TIMES