This object is now not on display in the museum

Veertien lepels

1790

zilver

5322/001-014

bestek, lepel

overdracht 1926

hoogte 21.3 cm

breedte 4.1 cm

gewicht 75 gr

gehalte

• keurmerk op achterzijde steel : stadskeur Utrecht (2x geslagen)

• jaarletter op achterzijde steel : G (G=1790)

• merk op achterzijde steel : DE in een rechthoek over het meesterteken IVN in een rechthoek (waarvan slechts een deel zichtbaar is)

• opschrift op achterzijde steel : gekroond wapen van de provincie Utrecht, gehouden door twee leeuwen

Afkomstig van de inboedel van het voormalig Utrechts Statenjacht (na 1801 Stadsjacht). De geschiedenis van de Utrechtse Statenjachten begint op 13 december 1664, wanneer de Haer Edelmogende Heren besluiten `omme te doen maken een bequaem jacht omme geemployeert te worden te water ten dienste van Haren Ed: mo: off derselver Gecommitteerden...'. Het vaartuig werd in de achttiende eeuw voornamelijk gebruikt voor het schouwen en beveiligen van de binnenwateren, voor vervoer van Heren Gedeputeerden en hun commissies en voor vermaak en spelevaren van particulieren die het jacht konden huren (zie: A. Graafhuis, 'Statenjachten en stadsjacht van Utrecht', Jaarboekje van Oud-Utrecht (1960), p.144-145). In 1758 werd het vaartuig vervangen door een nieuw jacht. Aan het eind van de eeuw besloten de Statenleden dit weer te verkopen en een ander jacht aan te schaffen. Vanwege de hoge kosten werd dit jacht van de hand gedaan en op 14 februari 1801 werd de stad Utrecht de nieuwe eigenaresse. De inboedel werd apart aangekocht. Voor het zilverwerk betaalde de stad ruim 555 gulden (Graafhuis 1960, pp.150-151). Vanaf 1703 bleef van de Statenjachten allerlei tafelzilver bewaard (zie inv. nrs. 5318, 5319, 5320, 5321/001-002, 5322/001-014, 5324/001-006, 5325/001-006, 5326/001-002, 5327/001-006 en 5328). Tot 1997 (publicatie van de collectiecatalogus metalen) was de datering 1679. Dirk Egeling (Zutphen 1724 - Utrecht 1799) sloeg hier als leverancier zijn teken over dat van de maker Jacob van Nieuwcasteel. De lepels hebben lichtelijk verbrede steeluiteinden die rond eindigen. Aan de achterzijde van de lepels bevindt zich een breed lof. Zie ook inv.nr. 5320.

To refer to this object please use the following persistent URL:

Do you have a remark or extra information on this object? Please let us know!