Tien jaar na het eind van de Tweede Wereldoorlog werd in de toenmalige dependance van het Centraal Museum een verzetstentoonstelling. In een gestencilde toelichting wordt het publiek gewaarschuwd: "Denkt U er om: het wordt een teleurstelling voor wie sensatie verwacht. Er liggen geen curiosa: geen helmen of hakenkruizen, geen pet van Rauter, geen pistool van Johannes Post. De tentoonstelling zal U niets zeggen - tenzij U vraagt. Alles hangt af van Uw innerlijke bereidheid. Wat U hier vindt is namelijk gebrekkig materiaal, waarmee de groei van het verzet slechts in grote trekken kon worden geschetst. Bij het schetsen werden kleurvlakken en figuren gebruikt, die vaak hard zijn. De jaren 40-45 waren er naar."

"Enkele trefwoorden geven hoogte- en laagtepunten aan. Er zijn wat bijschriften met commentaar op foto's e.d. Voor het overige heeft U Uw eigen herinneringen. Als U die niet heeft, kunt U inlichtingen vragen aan de assistenten. U vraagt wat U wilt. Als zij het antwoord niet weten, kunt U in kamer 3 kijken of U het in een boek kunt naslaan. U kunt ook Uw vragen laten opschrijven en ontvangt dan te zijner tijd een antwoord over de post."

Voor de "assistenten" was een uitgebreide handleiding geschreven. "U wordt verzocht het publiek dan met toelichtingen van dienst te zijn, wanneer U merkt, dat daaraan behoefte bestaat. Waarschijnlijk kunt U zich het beste beperken tot het aanwijzen van enkele opmerkelijke punten. Afgeraden wordt het publiek een mondeling commentaar te geven op zaken die voldoende voor zichzelf spreken of die van een voldoende duidelijk bijschrift zijn voorzien. Sommige geëxposeerde stukken zijn op zichzelf al voldoende instructief."

Vervolgens werden de 21 wanden die de tentoonstelling vormden, toegelicht. De handleiding eindigde met de opmerking: "U zult merken, dat namen van verzetsfiguren vrijwel overal zijn weggelaten. De sfeer van het verzet was anoniem. U vermijde over hen te spreken als over "helden" e.d. omdat U de accenten dan verkeerd leggen zou."

De teksten voor de tentoonstelling waren geschreven door Jan Meulenbelt (1921-2011), oud-verzetsstrijder, auteur van de Brunapocket 'De Duitse Tijd' en hoofd Culturele zaken van de gemeentes Utrecht en Den Haag.

Bij het "gebrekkig materiaal" waarvoor de inrichters van de tentoonstelling waarschuwden, trof het Utrechts Nieuwsblad van 3 mei 1955 curiosa aan, "(...) die eens te meer deze tentoonstelling tot een schatkamer van het verzet maken."