In april 1937 werd bekend dat er plannen waren om een nieuwe schouwburg in Utrecht te bouwen. De oude op het Vredenburg voldeed niet meer aan de eisen, en bovendien had de Jaarbeurs plannen om op die plek een nieuw gebouw neer te zetten. De bouwplannen werden mogelijk door een zeer royale geste van Utrechtse vooraanstaande burgers. Willem Dudok, die zijn naam al gevestigd had onder meer door het ontwerp van het Hilversumse raadhuis, kreeg de opdracht een schouwburg met een café-restaurant en feestzaal aan het Lucasbolwerk te ontwerpen.

In december waren de maquettes en tekeningen klaar. Het behoort niet bij Utrecht, oordeelde het Utrechtsch Dagblad, Utrecht heeft geen behoefte aan een dergelijk gebouw. De schoonheidscommissie van de gemeente sprak haar bewondering uit voor de wijze waarop de architect zijn moeilijke opgave had volbracht. Volgens de Utrechtsche Courant was er sprake van een uitstekende oplossing om het Lucasbolwerk te behouden. Collega-architect Gerrit Rietveld meende dat Dudok voor Utrechtse begrippen te roekeloos met de ruimte was omgegaan, "(...) zich geen grenzen stelt en zoodoende een aantal gebouwtjes maakt in plaats van een éénheid; te weinig ernst vertoont, meer architectonisch uitgedrukt: leege holle plastiek in plaats van architectuur. Is het hieraan niet te wijten, dat de schouwburg uiterlijk op de tweede plaats is gekomen en dat de heuvel van het bolwerk terwille van de vlakkenplastiek niet kon worden benut? Is hierdoor het karakter van het bolwerk niet zéér geschaad?"

De Nieuwe Utrechtsche Courant opende haar beschouwing met de constatering "Onze lezerskring interesseert zich in het algemeen niet voor den Schouwburg, noch voor hetgeen zich daarin afspeelt." De krant riep de belangstellende lezers op om naar het Centraal Museum te gaan, waar de maquettes ter bezichtiging gesteld waren. De kleine expositie trok ruim duizend bezoekers.