Van augustus 1963 tot en met december 1972 werd elke maand speciale aandacht geschonken aan een object uit de collectie van het Centraal Museum. Het object werd dan aangeduid als "kunstwerk van de maand". Soms werd daarmee de plank volledig misgeslagen, zoals in oktober 1967 toen het Utrechtse Schip centraal gesteld werd. Indrukwekkend, maar beslist geen kunstwerk.

Het schip werd op woensdag 3 december 1930 gevonden bij graafwerkzaamheden aan de Van Hoornekade, ruim 2 meter "onder het straatdek" en ruim 400 meter verwijderd van de dichtsbijzijnde Vechtoever. Deze rivier was destijds een onbedijkte hoofdstroom van de Rijn, en veranderde na elke overstroming van bedding.

L. van Vuuren, hoogleraar aardrijkskunde, en Willem Schuylenburg, gemeente-archivaris en directeur van het Centraal Museum, waren er al direct van overtuigd dat het schip dateerde tussen de jaren 800 en 1000. Aanvankelijk werd met behulp van koolstofanalyse (de C14-datering) "met vrij grote zekerheid" vastgesteld dat het hout rond 800 n.Chr. was gekapt. Dit was dan ook de informatie die aan de bezoekers anno 1967 werd meegegeven. Later dendrochronologisch onderzoek leverde op dat het hout tussen 997 en 1030 is gekapt.

Met het schip is een tijdlang gevaren, waarna - toen het eenmaal te veel mankementen vertoonde - het nog bruikbare binnenwerk eruit is gesloopt. Het wrak werd achtergelaten en is steeds verder in het oeverslib weggezakt en overdekt met het bezinksel dat na herhaalde overstromingen achterbleef.

Nog op de vindplaats werd het wrak samengevoegd; vervolgens is het in een houten bekisting naar het Centraal Museum getransporteerd. Daar werd het, via een tijdelijk gemaakt gat in de muur, in de lange kelder geschoven, opgebouwd en geconserveerd. Omdat een overvloedige restauratie altijd een verkeerd beeld schept, besloot men om het schip slechts in zeer beperkte mate te restaureren. Vervolgens is het met een kreosootmengsel behandeld; de sterke geur daarvan vergeet geen enkele bezoeker.