De periode na de napoleontische tijd kenmerkt zich, vooral in ons land, door afkeer van de uit de inlijving bij het keizerrijk voortvloeiende, opgedrongen grandeur, oorlogen en misère. De streng klassicistische, bewust imponerende hofstijl van Napoleon, het empire, werkt nog lang na, maar dan in burgerlijke zin omgebogen. Dit geldt ook voor de schilderkunst: men vertilt zich niet langer aan zwaar klassieke onderwerpen, maar richt zich, naar goed Hollandse traditie, weer op de intimiteit van het bekende. De vertrouwde omgeving van eigen huis, stad en omgeving wordt opnieuw hoofdbron van inspiratie.

In november 1967 was een schilderij van de Utrechtse kunstenaar Hendrik van Oort (1775-1847) kunstwerk van de maand. Hij schilderde het huis dat op de hoek van Trans en Achter de Dom stond, en dat inmiddels door een moderner bouwwerk met Jugendstil-achtige spiegelruiten is vervangen. Ook de door Van Oort afgebeelde bebouwing tegen de Domkerk is afgebroken. Op grond van gedegen vakkennis heeft hij alles kundig vorm gegeven in dit sfeervolle stadsgezicht. Toch missen schilderijen van deze periode zowel de zelfbewustheid waarmee de 17e-eeuwers hun stad schilderden, als de elegante puntigheid van de 18e-eeuwse stadsgezichten.

Het schilderij was in 1852 door het gemeenteraadslid W.J. Both Hendriksen aan het Centraal Museum geschonken.

Van augustus 1963 tot en met december 1972 werd elke maand speciale aandacht geschonken aan een object uit de collectie van het Centraal Museum.