"Trek de vorm van de natuur af en ge houdt Stijl over," heeft Theo van Doesburg in 1912 gezegd. Hij heeft dat gedaan, zijn medestanders eveneens, en datzelfde is ook in de architectuur gebeurd. Als museum dat zijn wortels heeft in de stad Utrecht, denken we daarbij het eerst aan Gerrit Rietveld (1888-1964). Hij heeft als het ware de oude, versleten vormen in architectuur en meubelontwerpen in factoren ontbonden en met de zo gevonden elementen een nieuwe beeldende, ruimtelijke taal geschapen. Zo zag hij dat voor een stoel latten en planken nodig zijn, en dat was alles wat hij nodig had voor zijn beroemd geworden leunstoel uit 1917, het eerste echte ´Stijl´-meubel.

Maar hij wilde méér zijn dan meubelmaker en meubelontwerper. In 1923 kreeg hij zijn kans toen een bevriende relatie, de binnenhuisarchitecte Truus Schröder-Schräder, hem de opdracht gaf tot het bouwen van een huis. In 1924 was het huis aan de Prins Hendriklaan 50 in Utrecht gereed. Aanvankelijk kreeg het de naam Schröderhuis, later Rietveld Schröderhuis. Het is het eerste monument geworden, waarin de neoplastische stijlopvatting van Rietveld en zijn kring zijn gerealiseerd. Alles is nieuw aan dit huis: er is geen enkel ornament, wel een opbouw met behulp van horizontale lijnen, en kleuren worden als ruimtebepalend element gebruikt. Verder is de woonetage één grote ruimte, die desgewenst door middel van vouwwanden in vier vertrekken kan worden verdeeld.

In juni 1967 werd de maquette van het huis tentoongesteld in het Centraal Museum. Het huis werd toen nog bewoond door mevrouw Schröder, en het interieur was al verschillende malen naar aanleiding van haar wensen gewijzigd. Pas bij de restauratie in 1985 werd dat in de oorspronkelijke staat teruggebracht. In 2000 kwam het gebouw op de Unesco-werelderfgoedlijst te staan.

Van augustus 1963 tot en met december 1972 werd elke maand speciale aandacht geschonken aan een object uit de collectie van het Centraal Museum.