Voor De tranen van Eros werd de Canadese kunstenaar Jon Rafman (1981) uitgenodigd om een nieuw hoofdstuk toe te voegen aan zijn Dream Journals (2016-2019). In dit doorlopende videoproject maakt Rafman gebruik van zijn eigen dromen en de surrealistische methode van de ‘écriture automatique’. Dit is een methode die de surrealisten gebruikten om kunst te maken vanuit hun onderbewuste: 'automatisch' en dus zonder er bij na te denken. Rafman past deze surrealistische techniek toe door dagelijks zijn dromen te noteren. Deze notities deelt hij met een anonieme video-animator, die ze vervolgens naar eigen inzicht omzet in beelden met behulp van goedkope CGI-technieken.

Toen Rafman in 2019 het Centraal Museum bezocht, was hij meteen gegrepen door de surrealistische schilderijen van Joop Moesman in onze vaste collectiepresentatie. Hij besloot daarop Moesmans werk als vertrekpunt te nemen voor zijn nieuwe hoofdstuk van Dream Journal. Het resultaat is opnieuw een gefragmenteerd, koortsdroomachtig verhaal waarin herinneringen, seksuele fantasieën en associaties uit het onbewuste aan elkaar worden geregen. U kunt de film bekijken door plaats te nemen op een van de sculpturale stoelen die Rafman speciaal voor deze presentatie maakte en die hij baseerde op de iconische Rietveldstoelen uit de collectie van het Centraal Museum.

Dream Journal is te zien in de Annex, de laatste zaal van De tranen van Eros: Moesman, surrealisme en de seksen. 

Dream Journal is te zien in de Annex, de laatste zaal van De tranen van Eros: Moesman, surrealisme en de seksen.
Rafman meets Moesman in deze hedendaagse surrealistische video-installatie.

Voor De tranen van Eros werd de Canadese kunstenaar Jon Rafman (1981) uitgenodigd om een nieuw hoofdstuk toe te voegen aan zijn Dream Journals (2016-2019). In dit doorlopende videoproject maakt Rafman gebruik van zijn eigen dromen en de surrealistische methode van de ‘écriture automatique’. Dit is een methode die de surrealisten gebruikten om kunst te maken vanuit hun onderbewuste: 'automatisch' en dus zonder er bij na te denken. Rafman past deze surrealistische techniek toe door dagelijks zijn dromen te noteren. Deze notities deelt hij met een anonieme video-animator, die ze vervolgens naar eigen inzicht omzet in beelden met behulp van goedkope CGI-technieken.

Toen Rafman in 2019 het Centraal Museum bezocht, was hij meteen gegrepen door de surrealistische schilderijen van Joop Moesman in onze vaste collectiepresentatie. Hij besloot daarop Moesmans werk als vertrekpunt te nemen voor zijn nieuwe hoofdstuk van Dream Journal. Het resultaat is opnieuw een gefragmenteerd, koortsdroomachtig verhaal waarin herinneringen, seksuele fantasieën en associaties uit het onbewuste aan elkaar worden geregen. U kunt de film bekijken door plaats te nemen op een van de sculpturale stoelen die Rafman speciaal voor deze presentatie maakte en die hij baseerde op de iconische Rietveldstoelen uit de collectie van het Centraal Museum.


Collectie in deze tentoonstelling

Duurzame url

Als u naar dit object wilt verwijzen gebruik dan de duurzame URL: https://hdl.handle.net/21.12130/exhibit.317C3DEC-CD7C-4961-B999-CA6C79033E0F

Vragen?

Ziet u een fout? Of heeft u extra informatie over deze tentoonstelling? Laat het ons weten!