Drinkschalen van dit model ontstonden in het begin van de  zestiende eeuw als gebruiksvoorwerp maar werden na verloop van tijd steeds meer zelfstandige kunstvoorwerpen.
Adam van Vianen is net als zijn broer Paulus, die ook edelsmid was, geboren in Utrecht. Al tijdens hun leven waren ze wereldberoemd door de uitzonderlijk hoge kwaliteit van hun werk. Hun vakmanschap was onovertroffen. De voorwerpen zijn niet gegoten, maar uit een platte zilveren plaat in de vorm gedreven. De fijne details zijn later met een ciseleerponsje bijgewerkt.
De Van Vianens introduceerden belangrijke stilistische vernieuwingen in de edelsmeedkunst. Een daarvan is het zogenaamde kwabornament. Dit grillig gevormde ornament is gebaseerd op huidplooien, beenderen en andere organische elementen, die soms nog herkenbaar zijn. Meestal is het een abstracte vloeiende decoratie, zoals hier in de rand van schaal. Vernieuwend is ook de zeer natuurgetrouwe weergave van het landschap, gebaseerd op schetsen gemaakt in de vrije natuur. De combinatie van mythologische figuren in realistische landschappen is ook populair in de schilderkunst van die periode.

Edelsmeden brachten een jaarletter en een meesterteken aan in hun werk. Dat was in de eerste plaats een garantie voor het zilvergehalte en daarmee voor de waarde van het stuk. Adam en Paulus zagen zichzelf meer als kunstenaars en signeerden en dateerden hun stukken vaak voluit. Hun klantenkring bestond uit de wereldlijke en geestelijke machthebbers in Europa. Vaak leverden zij in opdracht. Paulus, die kort na 1570 werd geboren, vertrok al op jonge leeftijd uit zijn geboorteplaats Utrecht. Via Fontainebleau, München en Salzburg kwam hij in 1603 aan het hof van Rudolf II in Praag terecht. Daar werkte hij tot aan zijn dood in 1613 als Kammergoldschmied, een hoge functie. Adam bleef in Utrecht, maar leverde werk aan dezelfde hoge kringen. Voor wie deze tazza was bestemd is onbekend.