De meeste schilders uit de zeventiende eeuw specialiseerden zich in een onderwerp, maar Jan Baptist Weenix beoefende verschillende genres naast elkaar. Hij schilderde (groeps)portretten, stillevens, dierstukken en interieurs, maar ook italianiserende landschappen en havengezichten. Met die geïtalianiseerde schilderijen oogstte hij de meeste lof. Door kenners wordt hij zowel inventief als veelzijdig genoemd en bovendien de meest begaafde colorist van alle italianisanten.

Weenix keerde in 1647 terug uit Italië. Vanaf dat jaar signeerde hij zijn werk met 'Gio(vanni) Batt(ist)a Weenix' en zo ondertekende hij ook dit schilderij. Het staat aan het begin van een periode waarin hij streefde naar een meer monumentale compositie met figuren op grote schaal. Dit type havengezicht, opgebouwd uit een voorgrond met figuren met daarachter het water met schepen en  monumentale gebouwen, heeft Weenix veelvuldig geschilderd. Hij was er echter niet de bedenker van. Dit soort composities is eerder al te vinden in het werk van de Antwerpse schilder Paulus Bril (1554-1626).

Het monumentale effect in dit schilderij wordt veroorzaakt door het blokvormige gebouw met de grote colonnade erachter, de grote toegangstrap tot de haven en de obelisk ernaast. De prachtige lucht vervolmaakt de grootsheid van het havengezicht. Het schilderij is rijk gestoffeerd zonder dat de harmonie van het beeld verstoord raakt. Op de brede strook land langs de haven wordt vracht geladen en gelost. Volgepakte ezels, ruiters en voetgangers banen zich een weg door de drukte. Verder verwijderd van het water doden wachtende militairen de tijd met kaarten. In de haven zelf liggen talrijke grote en kleine zeilschepen.

De standbeelden in het schilderij heeft Weenix waarschijnlijk geschilderd naar eigenhandige schetsen die hij in Rome maakte, of naar prenten van anderen, die op grote schaal in omloop waren.

Aan de bovenzijde van de trap die toegang geeft tot de haven, staan de twee Dioskuren. In Rome bevinden die zich aan het eind van de Cordonata, de lange trap die tot aan het Piazza del Campidoglio leidt. De Dioskuren (letterlijk 'Zonen van Zeus') zijn de tweelingbroers Castor en Pollux. Ze stonden bekend als twee jonge krijgshaftige ruiters, die bescherming boden aan zeelieden. Als zodanig past hun beeltenis uitstekend aan het hoofd van een toegangstrap naar de haven.