De installatie Zevenluik met bed en bezoekers is het magnum opus van Alain Teister , het pseudoniem waaronder de kunstcriticus Jacques Boersma (Amsterdam 1932 - Amsterdam 1979) zijn kunst exposeerde en zijn verhalen en gedichten publiceerde. Teister groeide op in Utrecht in een katholiek milieu. Het katholicisme zou een bron van inspiratie worden voor zijn satirische romans en tekeningen. De jaren ’60 bracht hij door op Ibiza en in Amsterdam, waar hij een losbandig, in drank gedrenkt leven leidde. Als begin jaren ’70 zijn vriend de dichter en kunsthistoricus Jan Emmens zelfmoord pleegt, zijn vader overlijdt en hijzelf bijna aan de alcohol ten onder gaat, besluit Teister de balans op te maken. Het Zevenluik met bed en bezoekers is het resultaat van zijn overdenkingen.

De thematiek van de relatie tussen vader en zoon klinkt door de installatie heen. Het bed was het oude bed van Teisters vader. Het sterfbed is weinig eervol; Teister gaf de man een paar banale attributen mee: de krant als spiegel van alledag, de banaan als symbool voor seks, en de roos als goedkope vervalsing van liefde. Pal tegenover de vader liggend op bed staat de zoon, op het middendeel van het zevenluik. Hij is gehuld in een witte verpleegjas en heeft een ingezwachteld hoofd. Aan zijn voeten ligt een hoopje mensen en boven zijn hoofd cirkelt een helikopter. Het doet denken aan de film Roma (1972) van Federico Fellini. Daarin versleept een helikopter een Christusbeeld door de lucht waardoor het lijkt alsof het beeld tot leven is gekomen en zegeningen uitdeelt over de stad. Bij het Zevenluik is de Zoon neergedaald op de straat in een leeg stadsdecor; terwijl hij is opgestaan uit de dood, blijken de mensen levenloos en de stad leeg.

Tenslotte speelt er ook een andere vader-zoon relatie in de installatie: die tussen Teister en zijn eigen kind Jeroen. Op een van de linker luiken is die zoon te zien; hij staat met zijn rug naar ons toe en kijkt niet om naar zijn vader en opa. Hij blikt vooruit, in een helderblauw verschiet.

Zo kun je Zevenluik met bed en bezoekers beschouwen als Teisters persoonlijke geloofsbelijdenis, en tegelijk als zijn testament – want hij overleed op zijn 49ste . Een drie-eenheid van dode Vader, de uit de doden opgestane Zoon die hij zelf is, en zijn eigen kind als de reine, Heilige Geest waarop alle hoop gevestigd is. Al met al een wrange voorstelling.

Collection in this exhibition

Persistent url

To refer to this object please use the following persistent URL: https://hdl.handle.net/21.12130/exhibit.05091DEF-2E95-457A-B7CC-31461E695B3F

Questions?

Do you have a remark or extra information on this exhibition? Please let us know!