Werk van de schilder, aquarellist, graficus, tekenaar, lithograaf en vervaardiger van houtsnedes Harrie Kuyten (1883-1952) duikt regelmatig op bij veilingen. Wat cru gesteld passen zijn schilderijen in de meest uiteenlopende entourages. Hij is meester in het vastleggen van de vluchtige impressie. R.W.P. de Vries jr. schreef al in 1917 over schilderijen van Kuyten: "Op enkele tentoonstellingen trok reeds het werk van Kuyten de aandacht door zijn frischheid en eerlijkheid. Het was niet diepzinning, noch symbolisch, noch kwasi-naïef; het was heel gewoon, gezond en eenvoudig." Ook in latere recensies worden dergelijke kwaliteiten steeds weer genoemd. Bij de opkomst van het abstract-expressionisme na de Tweede Wereldoorlog koos Kuyten er bewust voor om zijn realistische stijl niet te verlaten. Hij overleed in 1952 dan ook in een betrekkelijke stilte. Slechts enkele intimi, zijn familie en een kleine kring bewonderaars beseften de betekenis van dit verlies. En "(...) het matige succes van een herdenkings-expositie, vier maanden later, "(...) wijst erop, dat de tijd voor een meer algemene erkenning van het talent van deze schilder nog lang niet daar is," aldus Jan Juffermans.

Naar aanleiding van zijn honderdste geboortedag werd op 29 december 1983 in het Centraal Museum een grote overzichtstentoonstelling van Kuytens werk geopend.