In de historische kamers van Landhuis Oud Amelisweerd toont Han Schuil schilderijen uit de afgelopen 23 jaar van zijn oeuvre. Het is de vijfde expositie in een vijfjarig programma, waarbij het Centraal Museum werk van Nederlandse kunstenaars toont met een bewezen staat van dienst.

Meer informatie is te vinden op de website van Landhuis Oud Amelisweerd. 

Beeld: Han Schuil, HEAT VI, 2012

In de historische kamers van Landhuis Oud Amelisweerd toont Han Schuil schilderijen uit de afgelopen 23 jaar van zijn oeuvre. Het is de vijfde expositie in een vijfjarig programma, waarbij het Centraal Museum werk van Nederlandse kunstenaars toont met een bewezen staat van dienst.

Van 2022 tot en met 2026 is het Centraal Museum te gast in Landhuis Oud Amelisweerd. Deze prachtige, historische buitenplaats vormt vijf jaar lang, van de lente tot en met de herfst, het decor voor een solotentoonstelling van een gerenommeerde Nederlandse kunstenaar van nu. Op de eerste verdieping van het landhuis brengt het Centraal Museum tentoonstellingen, waarbij de kracht van kunst leidend is. Artist-driven, wat betekent dat elke kunstenaar een open podium krijgt om werk en wensen te presenteren in wisselwerking met de historische kamers. Zo wordt deze historische buitenplaats een actuele en experimentele vrijplaats. Han Schuil is de vierde kunstenaar in de reeks van deze vijfjarige programmering.

Han Schuil (Voorschoten, 1958) heeft in de afgelopen veertig jaar een consistent en vooral eigenzinnig oeuvre weten op te bouwen. Hij was een van de kunstenaars die vanaf de jaren 1980 zorgden voor een sterke opleving van de schilderkunst in Nederland, maar toch is hij niet te verbinden aan een groep of beweging, noch vanuit een lokaliteit, noch vanwege een gemeenschappelijke schilderkunstige opvatting. Schuil past in zekere zin nergens bij en dat maakt hem juist zo bijzonder. Zijn werken zijn heel herkenbaar, ook al kan het ene werk robuust ogen en een ander juist heel teer.

Op het eerste gezicht vertoont zijn oeuvre een worsteling met de abstractie, maar bij nadere beschouwing blijkt zijn werk juist rijk te zijn aan verwijzingen naar, of beter gezegd: afgeleiden van de werkelijkheid. Of het nu gaat om luidsprekers, striptekeningen (zoals de ogen in de serie Untitled uit 2003-2008 die een wonderlijke combinatie vormen van manga en Disney), MRI-scans of infrarood warmtefoto’s (in de HEAT serie), de realiteit (of de werkelijkheid die we denken te kennen) is nooit ver weg.