Regelmatig worden we bestookt met aanbiedingen om te wisselen van energieleverancier, waardoor we veel voordeliger uit zijn, wat in de praktijk weer tegen kan vallen. Die situatie is van heel recente datum. Nog niet zo lang geleden werden gas en elektra geleverd door een bedrijf dat werd geëxploiteerd door de plaatselijke of provinciale overheid. Dat de opwekking van energie onder verantwoordelijkheid van de overheid geschiedde, was geen ideologische keuze, maar kwam voort uit praktische overwegingen.

Toen in 1859 de private gasfabrikant W.H. de Heus niet bereid was om leidingen in de nieuwe buitenwijken aan te leggen, besloot de liberale gemeenteraad zelf gas te gaan produceren, aan de Blauwkapelseweg. Bij de aanleg van de elektrische tram in 1905 moest er een elektriciteitscentrale komen en opnieuw besloot de gemeenteraad tot productie in eigen hand. Ook de exploitatie van de tram (en later de bus) was in gemeentehanden. Gecombineerd met de energie deed het Gemeentelijk Electiciteits- en Trambedrijf Utrecht (GETU) dat.

Met allerlei naamswijzigingen als GEVU en GEB fuseerde het gemeentelijke energiebedrijf, weer afgesplitst van het vervoer, met de provinciale voorziening, de PUEM, tot REMU. In 2000 werd de REMU door stad en provincie verkocht. Met andere gemeentelijke en provinciale bedrijven, onder andere dat van Rotterdam, kwam REMU onder de vleugels van Eneco.

De energiesector heeft zich altijd gekenmerkt door technologische vooruitgang. Dat hield ook in dat apparatuur verouderd raakte. Veel spullen werden weggegooid, maar er bleef ook het nodige behouden. REMU had daarvoor een eigen bedrijfsmuseum, Remucon, dat na de privatisering opging in Enmucon. Vier oudgedienden uit de REMU-gelederen (Joop van den Hoven, Ernst Meijer, Gerard Schoorl en Theus Hek, beheerden dat. In 2010 besloot Eneco dat het museum niet tot de kernactiviteiten van de onderneming hoorde. De medewerkers kregen een jaar de tijd om de collectie goed onder te brengen. Het Centraal Museum maakte een keuze uit de Utrechtse voorwerpen. De presentatie in Expo 2 geeft daarvan een indruk.