In 1988 bestond het Centraal Museum 150 jaar. Het is het oudste stedelijk museum van Nederland. Het hart van het museum bestaat uit een collectie oudheden, in de loop der jaren bijeengebracht door de gemeente Utrecht. Vanaf 1838 kon het publiek die verzameling bezichtingen, mits de mannelijke bezoekers 25 centen neertelden voor de catalogus, een lijst van 18 pagina's. In 1921 verhuisde het Centraal Museum naar het gerestaureerde Agnietenklooster; daar werd onderdak geboden aan een groot aantal voorwerpen van historische en kunsthistorische betekenis. In die tijd werd de collectie uitgebreid met schilderijen, afkomstig van het museum van het kunstgenootschap Kunstliefde. Gastvrijheid werd verder verleend aan de archeologische verzameling van het Provinciaal Utrechtsch Genootschap en de collectie van het Aartsbisschoppelijk Museum (die inmiddels is overgebracht naar het Catharijneconvent).

Tekeningen behoren tot de kwetsbaarste onderdelen van iedere museumcollectie. Door hun gevoeligheid voor licht is het bijna onmogelijk om tekeningen langere tijd, laat staan permanent te exposeren. Daarom gaf de afdeling Prenten en tekeningen van het museum tijdens het jubileumjaar acte de présence met vier kleine tentoonstellingen. De collectie prenten en tekeningen bestaat, net als de verzameling oude schilderkunst, vooral uit werken van meesters die in Utrecht geboren of overleden zijn of die korte of langere tijd in deze stad hebben gewerkt. In een klein aantal gevallen blijkt de band met de stad uit de voorstelling, en komt de maker van elders.

De best vertegenwoordigde kunstenaar in deze collectie is Abraham Bloemaert (Gorinchem 1564 - Utrecht 1651). Zijn werk vormde dan ook het onderwerp voor de eerste presentatie van tekeningen uit de eigen collectie.