Van 1929 tot 1958 woonde de Nederlandse schilder Rudolf Bonnet (1895-1978) op Bali, vanaf 1906 deel uitmakend van Nederlands-Indië. Bonnet voelde zich bijzonder aangetrokken tot het werk van de inheemse kunstenaars. Hij stond hen met raad en daad bij, gaf hun les en bezorgde hen opdrachten. Samen met onder anderen de Duitse schilder Walter Spies droeg hij er aan bij dat de Balinese kunstenaars zich losmaakten van de godenleer en de Hindoe-Javaanse verhalen als de bronnen van inspiratie, waardoor ze meer aandacht kregen voor hun directe leefomgeving in de dorpen, en daaruit hun thema's begonnen te putten.

Bonnet legde een representatieve collectie van werken van Balinese kunstenaars aan, hoofdzakelijk bestaande uit schilderijen, tekeningen en houtsculpturen. In 1962 verwierf de Leidse universiteit een groot deel van deze verzameling.

Naar aanleiding hiervan werd van 15 september tot en met 3 december 1962 een tentoonstelling in het Centraal Museum gehouden met Balinese kunst uit de eerste helft van de 20e eeuw, en dan voornamelijk uit de tijd van voor de souvereiniteitsoverdracht aan Indonesië. De toenmalige directrice van het Centraal Museum, dr. Maria Elisabeth Houtzager, had ook voor deze tentoonstelling een beroep gedaan op Hare Majesteit de Koningin om enkele voorwerpen uit eigen bezit af te staan. Daardoor waren er enkele Balinese beelden en gouden en zilveren voorwerpen te zien, die tussen 1901 en 1937 bij verschillende gelegenheden in speciale opdracht vervaardigd en aan ons Vorstenhuis geschonken waren.

geraadpleegd:
tentoonstellingscatalogus Hedendaagse kunst van Bali, Utrecht 1962
Leeuwarder Courant, 10 november 1962